Eed Mijnen, overleden in 2015 en de vader van de auteur, is afkomstig van een boerderij aan de Bielheimerweg tussen Gaanderen en Doetinchem. Tijdens de Tweede Wereldoorlog moest hij vanaf mei 1943 gedwongen werken voor de 'Arbeitseinsatz' in het Duitse Oeding bij Winterswijk. Samen met Marius Mulller werd hij tewerkgesteld bij boerderijen. Er werkten ook Russische krijgsgevangenen, die waren geïnterneerd in het nabijgelegen gevangenkamp, onder wie Andrej Kozin en Sajska Netkalov. Er ontstond een vriendschapsband tussen de jongens. Na Dolle Dinsdag, in september 1944, besloten de twee Achterhoekers naar huis te vluchten. De twee Russen wilden graag mee. Ze liepen 's nachts over het spoor en verborgen zich overdag in de bossen en bereikten na enkele dagen Gaanderen. Voor de Russen werd in het nabijgelegen bos een hol gegraven waar ze van eten werden voorzien. Daar werden ze na drie maanden ontdekt door Bernard Belterman. De Silvoldenaar was stroper en besloot in overleg met de familie Mijnen de Russen mee te nemen naar Silvolde. Daar zaten ze ondergedoken op de zolder van het huis van het gezin Belterman. Ze maakten in Silvolde de bevrijding mee.
De Russen keerden terug naar hun thuisland en kregen eerst een jaar dwangarbeid. Daarna, als ex-krijgsgevangenen, een reis- en communicatieverbod. Pas in 1973 ontving Eed Mijnen een brief van Andrej.