Aanleiding voor de oprichting van het recreatieschap was dat de recreatieve ontwikkeling een aangelegenheid was van meer dan plaatselijk belang en dat de subsidies voor de ontwikkeling van de openluchtrecreatie bij voorkeur werden verstrekt aan samenwerkingsverbanden. De jaren zeventig werden gekenmerkt door uitgebreide planvorming en ontwikkeling van grootschalige recreatiegebieden, veelal in het kader van omvangrijke ruilverkavelingen. Er werden miljoenen geïnvesteerd in de recreatieve ontwikkeling van Stroombroek, 't Hilgelo, Hambroekplas. In een later stadium gold dit voor de Slingeplas en de Nevelhorst en de reconstructie van de Bijland. In de jaren tachtig werd de aangelegde basisinfrastructuur van de grote dagrecreatiegebieden verder vorm gegeven en uitgebouwd. Naast de reeds aangelegde basisvoorzieningen als water, strand en speel- en ligweiden, kwamen er volwaardige toiletaccommodaties, verkooppunten en parkeerterreinen.
Medio tachtiger jaren trad een duidelijke kentering op in het beleid van de rijksoverheid. De nadruk verschoof van de grootschalige intensieve dagrecreatiegebieden naar de meer extensieve routegebonden recreatievormen. In de tweede helft van de tachtiger jaren werden vele voorzieningen aangelegd ten behoeve van de routegebonden recreatie. Naast de aanleg en verbetering van vele kilometers fietspaden, waren de ontwikkeling en realisatie van meerdere gemarkeerde ANWB-sterroutes en met name de Kastelenfietsroute Oost-Gelderland het meest in het oog springend. De realisatie van in totaal zo'n 700 kilometer, aan gemarkeerde fietsroutes betekende een enorme stimulans voor het fietstoerisme. Daarnaast werden diverse gemarkeerde wandelroutes, wandelpaden, ruiterroutes en picknickplaatsen aangelegd. Tenslotte is een tweetal grensoverschrijdende kanoroutes in de Berkel en Oude IJssel gerealiseerd.

De jaren negentig werden nadrukkelijk gekenmerkt door organisatorische en financiële perikelen. Er werd uitgebreid gediscussieerd over de Wet gemeenschappelijke regelingen en de regiovorming, hetgeen de directe aanleiding vormde om fusiebesprekingen te heropenen met het Recreatieschap De Graafschap en de VRIGA, leidend tot de oprichting van het Recreatieschap Achterhoek-Liemers, een samenwerkingsverband van 28 gemeenten.
Na de gemeentelijke herindeling in de Achterhoek en Liemers en door het uittreden van de gemeente Zevenaar (1999) en Doesburg (2004) bestaat de samenwerking thans uit 13 gemeenten. In de tweede helft van de jaren negentig is gebiedsgericht beleid een belangrijke rol gaan vervullen vanuit de landelijke politiek.

Er spelen allerlei nieuwe ontwikkelingen rondom herstructuering van het platteland in het kader van de Reconstructie Landelijk Gebied, waarbij het recreatieschap een belangrijke inbreng vervult vanuit de toeristisch-recreatieve sector.