Veluws Zorgzakboekje gepresenteerd
Het eerste exemplaar van het Veluws zorgzakboekje werd op donderdag 23 mei overhandigd aan Ellen Kroon, zorgmedewerkster bij WZU Veluwe. De avond in de Jachtlaankerk te Apeldoorn stond geheel in het teken van de Veluwse streektaal. Misschien wel het mooiste onderdeel van de avond was de muziek van Dialect Koor Apeldoorn, dat in een tiental liedjes een ware hommage bracht aan de Veluwe. Natuurlijk in streektaal!
De avond in de sfeervolle Jachtlaankerk begon met een introductie van het Erfgoedcentrum Achterhoek en Liemers door directeur Femia Siero. Anders dan de naam misschien doet vermoeden is het ECAL namelijk het streektaalinstituut voor het Nedersaksisch in Gelderland en hier vallen zowel de Achterhoek als de Veluwe onder. Vervolgens vertelden streektaalfunctionarissen Marije Stomps en Diana Abbink over alle projecten en activiteiten die het ECAL ontplooit om de Nedersaksische taal te stimuleren en promoten.
'Vuust op taofel!'
Na een muzikale onderbreking door Dialect Koor Apeldoorn was het de beurt aan ‘Nedersaksivist’ Martin ter Denge. De streektaalvoorvechter komt uit Rijssen, maar bleek in Apeldoorn op school te hebben gezeten. Met veel humor schetste hij het belang om streektaal te (blijven) spreken, zeker ook in de zorg. Hij eindigde met een oproep aan de aanwezige Veluwenaren om trotser te zijn op de eigen taal. ‘Dat bunt jullie neet gewend, maor slao maor ’s met de vuust op taofel!’
Zorgzakboekje zeker nodig
Na de pauze werd verder ingegaan op waarom het Veluws zorgzakboekje er moest komen. Want wat is er fijner voor mensen die zorg nodig hebben, om aangesproken te worden in je moedertaal? Het Veluwse zorgzakboekje volgt op de Achterhoekse variant. Speciale dank ging uit naar de vertalers: Jan van Leeuwen, Jan Haas, Jan van den Hoorn en Kees van Reenen. Zij roemden de fijne samenwerking en spraken de hoop uit dat er nog meer van dit soort mooie projecten mogen volgen. Zij ontvingen een mooi (Achterhoeks) streektaalpakketje.
Belang van streektaal
Het ECAL wil en kan van alles ontwikkelen, maar de mensen uit de streek moeten vooral ook zelf met de streektaal aan de slag. Daarom werd het eerste exemplaar van het Veluws zorgzakboekje overhandigd aan WZU zorgmedewerkster Ellen Kroon. Gelukkig bleek zij, ondanks haar jonge leeftijd, nog wel wat Veluws te spreken. “Maar het boekje gaat mij en mijn collega’s zeker helpen om nog meer streektaal te spreken. Want dat is heel belangrijk, mensen voelen zich meteen meer op hun gemak als ze in hun eigen taal worden aangesproken”, stelde ze, terwijl ze het boekje in ontvangst nam van Femia Siero.
Twee voor twaalf voor Veluws
Het laatste, behoorlijk serieuze, onderdeel van de avond kwam van Susanne Braamburg. De Masterstudent Meertaligheid aan Rijks Universiteit Groningen liep de afgelopen maanden stage bij het ECAL. Ze bouwde het netwerk op de Veluwe verder uit, regelde dat het zorgzakboekje in het Veluws werd vertaald en organiseerde deze avond. Als rasechte Veluwse houdt haar betrokkenheid bij de streektaal daarmee niet op: haar afstudeeronderzoek gaat namelijk over hoe het is gesteld met de streektaal op de Veluwe. Haar voorlopige conclusie luidde: helaas niet zo goed. Maar een verloren zaak wilde ze het ook absoluut niet noemen. Als iedereen zich hard inzet voor de streektaal, mensen weer trots zijn op hun taal en cultuur, het meer gaan gebruiken en instituten als het ECAL hier met mooie projecten en materiaal aan bijdragen, is er zeker nog hoop.
Met die positieve noot en opnieuw enkele mooie liederen van het achttienkoppige koor, werd de avond met een hapje en drankje afgesloten.
FOTO'S: RYAN SLAGHEKKE / MARIJE STOMPS